W 2005 r., rozporządzeniem ministra z dn. 26 stycznia 2005 r. w sprawie przekształceń w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Sanoku, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Sanoku zmieniła nazwę na: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Grodka w Sanoku, obierając sobie za patrona światłego i uczonego sanoczanina, Jana Grodka.
Jan Grodek – patron Uczelni: „Był to mąż wielkiego serca i śmiały w stawianiu czoła bezprawiom rzeczypospolitej literackiej”, „wymowny i uczony, magnatom i dostojnikom miły, wielokroć dzierżył chwalebnie urząd rektorski” – pisał o nim jego panegirysta pośmiertny.
Jan Grodek urodził się w Sanoku ok. roku 1484 . W roku 1502 uzyskał tytuł bakałarza sztuk wyzwolonych, a w 1513 tytuł magistra sztuk wyzwolonych. W semestrze letnim 1513 rozpoczął wykłady na Wydziale Filozoficznym jako docent extraneus, a później do 1525 roku wykładał jako kolega mniejszy, pełniąc jednocześnie funkcję dziekana. Od semestru letniego 1517 r. został włączony do Collegium Minus. Jako człowiek światły i uczony, Jan Grodek stopniowo doszedł do wysokich godności akademickich.
Pracując na Wydziale Filozoficznym, rozpoczął studia prawnicze, zwieńczone uzyskaniem w roku 1525 tytułu bakałarza prawa, a w 1526 dyplomu licencjackiego z zakresu prawa kanonicznego. W roku 1525 został obrany większością głosów seniorem Bursy Kanonistów (Prawników), w latach 1526–1533 pełnił obowiązki surogata biskupa krakowskiego – Piotra Tomickiego, a następnie do roku 1535 funkcję plebana w Michałowie.
W roku 1535 Jan Grodek sprawował urząd prokuratora akademii, a w roku 1540, będąc już profesorem zwyczajnym prawa, objął bogatą parafię w Luborzycy i został prebendarzem kaplicy Poczęcia Najświętszej Marii Panny w krakowskiej katedrze.
24 kwietnia 1540 został wybrany po raz pierwszy rektorem Akademii Krakowskiej, którą to godność sprawował przez wiele kadencji, jeszcze w r. 1552.
Jako rektor i prawnik oddał wielkie zasługi Akademii, m.in. pełnił w październiku 1551 r. funkcję asesora w procesie o wiarę wytoczonym Konradowi Krupce. W roku 1542 został oddelegowany z akademii na plebanię w kościele św. Mikołaja. W kościele tym ufundował stałe stanowisko Kaznodziei, a po śmierci przeznaczył na niego hojne dary. W roku 1548 Jan z Sanoka wszedł w skład komisji akademickiej, którą powołano w celu rozstrzygnięcia sprawy, związanej ze wstrzymaniem wynagrodzenia profesorom Wydziału Atrium pod koniec semestru letniego 1546, za odmowę prowadzenia zajęć w dotychczasowej scholastycznej formie. W lipcu 1551 Jan z Sanoka wydał jako rektor zarządzenie, nakazujące studentom mieszkającym w bursach posiadanie prywatnych preceptorów, którzy dbaliby o ich naukę i zachowanie. Jednocześnie zakazał noszenia broni i świeckich strojów. Od października 1551 r. sprawowany przez Jana Grodka urząd rektora został szczególnie wzmocniony przez biskupa krakowskiego Andrzeja Zebrzydowskiego, kanclerza akademii, co miało umożliwić podjęcie skutecznych działań przeciwko wysokiej niekarności studentów. Zmarł 27 sierpnia 1554 r.
Zasługi Jana Grodka (ok. 1484–1554), wybitnego humanisty, uczonego w zakresie sztuk wyzwolonych i prawa, człowieka światłego, dla Krakowskiej Alma Mater, ale tym samym dla Sanoka i regionu karpackiego, były nie do przecenienia. Nie tylko sprawował we Wszechnicy Krakowskiej najwyższe godności akademickie, ale zasłużył się również braci studenckiej, ustanawiając stypendia dla najbiedniejszych studentów z Sanoka i okolic.
Jan Grodek urodził się w Sanoku ok. roku 1484 . W roku 1502 uzyskał tytuł bakałarza sztuk wyzwolonych, a w 1513 tytuł magistra sztuk wyzwolonych. W semestrze letnim 1513 rozpoczął wykłady na Wydziale Filozoficznym jako docent extraneus, a później do 1525 roku wykładał jako kolega mniejszy, pełniąc jednocześnie funkcję dziekana. Od semestru letniego 1517 r. został włączony do Collegium Minus. Jako człowiek światły i uczony, Jan Grodek stopniowo doszedł do wysokich godności akademickich.
Pracując na Wydziale Filozoficznym, rozpoczął studia prawnicze, zwieńczone uzyskaniem w roku 1525 tytułu bakałarza prawa, a w 1526 dyplomu licencjackiego z zakresu prawa kanonicznego. W roku 1525 został obrany większością głosów seniorem Bursy Kanonistów (Prawników), w latach 1526–1533 pełnił obowiązki surogata biskupa krakowskiego – Piotra Tomickiego, a następnie do roku 1535 funkcję plebana w Michałowie.
W roku 1535 Jan Grodek sprawował urząd prokuratora akademii, a w roku 1540, będąc już profesorem zwyczajnym prawa, objął bogatą parafię w Luborzycy i został prebendarzem kaplicy Poczęcia Najświętszej Marii Panny w krakowskiej katedrze.
24 kwietnia 1540 został wybrany po raz pierwszy rektorem Akademii Krakowskiej, którą to godność sprawował przez wiele kadencji, jeszcze w r. 1552.
Jako rektor i prawnik oddał wielkie zasługi Akademii, m.in. pełnił w październiku 1551 r. funkcję asesora w procesie o wiarę wytoczonym Konradowi Krupce. W roku 1542 został oddelegowany z akademii na plebanię w kościele św. Mikołaja. W kościele tym ufundował stałe stanowisko Kaznodziei, a po śmierci przeznaczył na niego hojne dary. W roku 1548 Jan z Sanoka wszedł w skład komisji akademickiej, którą powołano w celu rozstrzygnięcia sprawy, związanej ze wstrzymaniem wynagrodzenia profesorom Wydziału Atrium pod koniec semestru letniego 1546, za odmowę prowadzenia zajęć w dotychczasowej scholastycznej formie. W lipcu 1551 Jan z Sanoka wydał jako rektor zarządzenie, nakazujące studentom mieszkającym w bursach posiadanie prywatnych preceptorów, którzy dbaliby o ich naukę i zachowanie. Jednocześnie zakazał noszenia broni i świeckich strojów. Od października 1551 r. sprawowany przez Jana Grodka urząd rektora został szczególnie wzmocniony przez biskupa krakowskiego Andrzeja Zebrzydowskiego, kanclerza akademii, co miało umożliwić podjęcie skutecznych działań przeciwko wysokiej niekarności studentów. Zmarł 27 sierpnia 1554 r.
Zasługi Jana Grodka (ok. 1484–1554), wybitnego humanisty, uczonego w zakresie sztuk wyzwolonych i prawa, człowieka światłego, dla Krakowskiej Alma Mater, ale tym samym dla Sanoka i regionu karpackiego, były nie do przecenienia. Nie tylko sprawował we Wszechnicy Krakowskiej najwyższe godności akademickie, ale zasłużył się również braci studenckiej, ustanawiając stypendia dla najbiedniejszych studentów z Sanoka i okolic.
