Ponad tydzień temu Organizacja Narodów Zjednoczonych potwierdziła oficjalnie w drodze rezolucji, że 27 czerwca będzie corocznie Międzynarodowym Dniem Osób Głuchoniewidomych (ang. International Day of Deafblindness). Święto to istniało już wcześniej, ale nie było zatwierdzone przez ONZ.

Datę 27 czerwca wybrano na cześć Helen Keller, która urodziła się 27.06.1880 r. w stanie Alabama w USA. W wieku 19 miesięcy straciła wzrok i słuch. Uczęszczała do szkoły dla osób głuchych. Nauczyła się alfabetu brajla, dzięki czemu mogła czytać książki i zdobywać wiedzę. Kształciła się, ukończyła studia humanistyczne. Poznała kilka języków: francuski, grecki, niemiecki i łacinę. Hellen Keller napisała wiele książek, najsławniejsza z nich to „The story of my life” („Historia mojego życia”). Prowadziła również działalność naukową i społeczną na rzecz osób z niepełnosprawnościami.

W Polsce żyje ok. 7 tys. osób głuchoniewidomych. Można ich podzielić na cztery grupy: słabosłyszące i niewidzące, słabowidzące i niesłyszące, bardzo słabosłyszące i słabowidzące oraz zupełnie niesłyszące i niewidzące.

Sposobów komunikowania się w środowisku osób głuchoniewidomych jest kilka. Uniwersalną metodą komunikacji jest LORM – alfabet dotykowy opracowany przez Austriaka, Hieronima Lorma. Polega on na kreśleniu linii lub stawianiu punktów na dłoni rozmówcy, które odpowiadają poszczególnym literom alfabetu (przykład poniżej na zdjęciu).